Gürcistan'ın şarap endüstrisi nasıl unutulmuşluktan geri döndü

Paul Rimple, CNN Cuma, 27 Eylül 2019 güncellendi.

M.Ö. 6000 yıl önce, Hristiyanlık suyu şaraba dönüştürmeden önce, modern Gürcistan'ın atası olan insanlar üzümleri şaraba dönüştürüyorlardı. Bugün Beaujolais'dan Gamay, Toskana'dan Chianti, Navarro'dan Rioja ve Fransa'dan Yeni Zelanda'ya her yerde Cabernet Sauvignon tadını çıkarmamız, bu hayal gücüne sahip Taş Devri bilgelerine borçlu olduğumuz şeydir.

Ancak şarabın doğum yeri olan bu üzüm çeşitleri Batı damak tadına pek tanıdık gelmemişti - ta ki şimdiye kadar.

Günümüzde Gürcü şarabı, sanayileşmiş bağcılık sistemi ve kötü şarap yapma uygulamasıyla neredeyse 100 yıl süren izolasyon ve tahribattan kurtuluyor. Batı Virginia büyüklüğündeki bu küçük ülke, tüm SSCB'ye şarap sağlayıcıydı.

Ancak Sovyetler, kalite yerine miktarı önemsedikleri için çoğunlukla yüksek verimli kırmızı Saperavi ve beyaz Rkatsiteli üzümlerini yetiştirmiş ve çok sayıda dikkate değer ancak düşük verimli yerli üzümü ekin altına almışlardır.

563 çeşit kaydedilmiş olmasına rağmen, komünistler sadece yedi çeşit şarap yapmışlardır.

Şaraba şeker ve su eklemek, Kremlin'in kotalarını karşılamasını sağlamıştır. Köylüler de az parayla yapabildikleri şarabı arttırmak için bu yöntemi benimsemişlerdir.

"Çok sayıda geleneğimizi kaybettik," diyor Orta Gürcistan'dan Akhalkalaki'den emekli bir tarım mühendisi olan Vakhtang Barnovi.

"Daha önce 'yeşil hasatımız' vardı, zayıf üzümleri asarak daha büyük üzümlerin daha güçlü ve daha fazla şekerle dolmasını sağlardık. Komünistler bunu görmezden gelip bütün üzümleri, büyük ve küçük, hasat ettiler."

SSCB çöktüğünde, Gürcistan ana pazarı olan Rusya'ya hala şarap ihracatı yapmaya devam etti.

"Herkes Rusların her şeyi içeceğini bilir," diyerek yaygın bir söylemi alıntılıyor Barnovi. Eğer şişede cam kapta ise kötüdür. İyi şeyler köylerdeki arkadaş ve akrabalardan kullanılmış plastik şişelerde ve bidonlarda gelirdi, bazı şarap imalathaneleri, Sagarejo Georgia gibi, yerel restoranlar için iyi sofra şarapları yapma işine girmişlerdi.

Mart 2006, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in Gürcü şarabına ambargo koymasıyla, ihracat pazarının yüzde 90'ı bir gecede yok oldu.

Amaç, Gürcistan'ı Batı'ya yönelik isteklerinden dolayı cezalandırmaktı, ancak Putin bu hamlesiyle ülkeyi aniden iyi şarap yapmaya ve daha güvenilir ticaret ortakları aramaya zorladı.

Bu, hem büyük şarap imalathanelerinin Çin, Orta Asya ve Orta Avrupa'ya ihracat pazarlarını genişletmesine, hem de küçük aile şarap üreticilerinin şarapları şişelemeye başlamasına yol açtı. Onlar, kimseyle rekabet edemeyeceği bir nişi değerlendirdiler; toprak altına gömülmüş büyük terrakota amforalar olan kvevride doğal şarap yapma geleneğini 8000 yıllık bir süreyle kullanıyorlardı.

Kharbedia, "2007'den önce Gürcistan'da neredeyse hiç kvevri şarabı şişelenmiyordu," diyor - bu gelenek komünizmin sanayileşmesiyle sona ermişti.

Gürcü şarabının yeniden doğuşu

Kvevri şarabı, Gürcistan'ın şarap ihracatının yaklaşık yüzde üçünü oluşturuyor, ancak bu oranın yarattığı ilgi yüzde yüzdür. Gürcü şarabıyla ilgili hemen hemen her yazıda kvevri ve amber şarabı - beyaz şarabın deri fermentasyonu yöntemi - mutlaka anılır. Bu, geleneksel beyazlardan daha cesur ve daha tanik bir tada sahiptir.

Batı'da "turuncu şarap" olarak adlandırılan bu tür, Gürcülerin şarap yapımı başladığından beri kullanılan bir yöntemdir.

Gürcistan'da 500'den fazla yerli üzüm çeşidi bulunmaktadır, ancak bunlardan birçoğu ancak şimdi yeniden keşfedilmekte ve hayata döndürülmektedir.

Doğu bölgesi Kakheti, ülkenin bağlarının yaklaşık %60'ını içeren büyük bir üzüm sepetidir. Merkezi Gürcistan'daki Shida Kartli, 19. yüzyılda Gürcü kraları için şarap üretimiyle ünlü olan, ancak egemenliği sona eren göz ardı edilmiş bir şarap bölgesidir.

Batıdaki Imereti daha yumuşak bir iklime sahiptir - üzümleri daha fazla asidik ve genellikle deri teması olmadan şaraba dönüştürülür. Dağların küçük bölgesi Racha, ülkenin en küçük şarap üreticisi olmasına rağmen sofistike şaraplarıyla ünlüdür.

En iyi 10 Gürcü şarabı

Saperavi

Anlamı "boya" olan bu, Gürcü şarabının anasıdır. Çoğunlukla Kakheti'de yetiştirilen bu kuru kırmızı, kırmızı pulp ve koyu kabukları sayesinde "siyah şarap" olarak adlandırılır. Dayanıklılığı nedeniyle bazen "sıvı gıda" olarak adlandırılır. Papari Valley (+995 599 475 832), sürekli olarak muhteşem bir kvevri Saperavi yapmaktadır.

Rkatsiteli

Yine Kakheti'den, bu Gürcü şarabının en popüler beyazıdır. Geleneksel olarak uzun süreli deri temasıyla yapılır, bu da dolgun bir, bal rengi şarap ortaya çıkarır. Genellikle başka bir beyaz olan Mtsvane ile karıştırılır ve bazen deri teması olmadan fermente edilir, ki Gürcüler buna "Avrupalı" tarzı derler. Telavi'deki Chona’s Marani, etkileyici bir kvevri Rkatsiteli ve Rkatsiteli-Mtsvane karışımı şişeler.

Kisi

Kakheti'ye özgü olan bu beyaz, Rkatsiteli ve Mtsvane'nin bir melezi olarak düşünülür ve verimi düşük olduğu için Sovyetler tarafından yok edilmiştir. Rkatsiteli'den daha yumuşaktır ve bazen yarı tatlı şaraba dönüştürülür. Pheasant’s Tears, olgun armut ve safranı anımsatan alçak tempolu bir Kisi dahil, kaliteli doğal şaraplar üreten küçük bir şaraphanedir.

Chinuri

Aynı zamanda "olağanüstü" anlamına gelen Chinebuli olarak da bilinen Chinuri, Shida Kartli'nin ana beyaz şarabıdır ve genellikle köpüklü şarap üretiminde kullanılır. Tipik olarak yeşil elma, yaban nanesi ve bal ve saman renginde bir deri temasından sonra gelir. Samtavisi Marani (+995 568 500 500), bu şarabı adını hak eder biçimde muhteşem kılmak için Midas dokunuşuna sahiptir.

Shavkapito

Shida Kartli'de keşfedilen başka bir kırmızıdır. Yetiştirildiği bölgeye bağlı olarak, üzüm dolgun veya daha hafif bir şaraba dönüşebilir. Ekşi kiraz ve böğürtlen sevenler için bir şaraptır. Pek çok şarap imalathanesi bunu şişelemese de, Tiflis'teki Alapiani (+995 555 272 017) Gürcü kraları bir zamanlar kadeh kaldırdıkları bu muhteşem kırmızıyı yapmada harika bir iş çıkartıyor.

Tavkveri

Yine Kartli'de keşfedilen başka bir kırmızıdır. Kendi kendini tozlaştırmadığı için diğer asmalarla birlikte büyür. Chinuri gibi bir beyaz üzümle yetiştirildiğinde hafif bir kırmızı elde edilirken, Shavkapito ile yetiştirildiğinde daha dolgun bir şarap ortaya çıkar. Sık ​​sık roze şarabı haline getirilir ve bazen köpüklü şaraba dönüştürülür. Tsedisi'deki Wine Artisans, bu üzümü nektara dönüştüren nadir şarap imalathanelerinden biridir.

Tsolikouri

Imereti'den popüler bir beyaz şarap, dolgunluğu, narenciye tonları ve yaban çiçeği buketi ile bilinir. Yerel şarap üreticisi Gaioz Sopromadze Wine Cellar (+995 595 786 131), 1914'e kadar giden bir aile geleneği olan Imereti şarapları yapma geleneğini sürdürüyor. Soğuk servis edildiğinde, Tsolikouri bir hamakta salınan bir yaz günü için mükemmeldir.

Tsistka

Batı Gürcistan'ın en eski üzümlerinden biri. Yumuşaklığı, köpüklü şarap ve Tsolikouri ile karıştırılarak bir blend olarak popüler hale getirilmiştir. 26 yaşındaki şarap üreticisi Baia Abuladze, güzel Imereti şarapları yapar. Tsitska'sı kavun tonlarına sahip taze ve gevrek bir şaraptır.

Kvanchkara

Prens Dimitri Kipiani'nin 1870'lerde kırmızı Aleksandrouli ve Mujuretuli'yi yarı tatlı bir nektar haline getirmek için karıştırdığı bir isimlendirmeli blend. Joseph Stalin'in bunu tercih ettiğine inanıldığı için Sovyet vatandaşları yarı tatlı şaraplara düşkündüler ve Kvanchkara, halkın talebini karşılamak için sahte üretildi. Ruslar, Gürcistan'dan tatlı şarap beklemeye devam ediyorlar. Royal Kvanchkara, prensin elinden çalınan eski Sovyet şaraphanesini satın aldı ve prensin bıraktığı yerden devam ediyor.

Ojaleshi

Batı Gürcistan'ın Samegrelo bölgesinin en eski asmalarından biridir, adı "ağaca sarkan asma" anlamına gelir ve derin, baharatlı kırmızı şarap yapar. Tiflis'teki Oda Family Wine (+995 598 900 379), Keto Ninidze tarafından yapılmıştır. Ayrıca kocası Zaza Gagua'nın kendi şarabını, Vino Martville'yi de yapmaktadır. Her ikisi de, Sovyetler tarafından yok edilen Batı Gürcistan şarap kültürünü diriltmeye adanmış ve gelecekte şişelenmek üzere birkaç nadir endemik asmalar dikmişlerdir. Onların Ojaleshi'si kadifemsi bir zarafete sahiptir.